SeoSos.nl
Voer een URL in
Deze Whois Checker geeft je toegang tot een database met alle domeinnamen die wereldwijd geregistreerd zijn. Het zoekt openbare registratiegegevens met betrekking tot internetdomeinen. Deze gegevens worden over de hele wereld op WHOIS-servers opgeslagen. We gebruiken Whois Checkers voor administratieve doeleinden. Systeemondersteuningspersoneel gebruikt het om domeinregistratieproblemen voor klanten op te lossen. Je kunt het gebruiken om te zien welke domeinnamen beschikbaar zijn. Je kunt het ook gebruiken om erachter te komen hoe je contact kunt opnemen met de verantwoordelijke voor een domein.
Typ de domeinnaam of URL die je wilt onderzoeken in het zoekvak. Druk op de knop 'Vraag WHOIS-gegevens op' om je zoekopdracht uit te voeren.Controle van Whois laat zien of iemand de domeinnaam bezit. Het kan je ook belangrijke details laten zien, zoals:
De hoeveelheid informatie waarover je beschikt, hangt gedeeltelijk af van welk regionaal register of topleveldomein de query afhandelt. Voor sommige domeinen zie je twee sets WHOIS-gegevens, van thin WHOIS en thick WHOIS. Niet alle domeinregistratiegegevens zijn openbaar. Als de informatie openbaar is, kun je deze bekijken met een Whois checker tool. Als de informatie privé is, geeft de Controle van Whois contactgegevens weer van een organisatie die weet hoe ze de domeineigenaar kan bereiken. Je kunt informatie doorgeven aan domeineigenaren om hen op de hoogte te stellen van noodgevallen of dringende juridische kwesties. Veel regionale registers stellen limieten aan het aantal zoekopdrachten dat elk IP-adres kan maken. De limieten zijn voor de meeste mensen hoog genoeg; als je al je beschikbare zoekopdrachten hebt uitgeput, kun je het later opnieuw proberen.
Na de lancering van het World Wide Web ontdekten systeembeheerders dat ze moesten zoeken naar gedetailleerde informatie over domeinregistraties. Er waren op dat moment maar weinig tools om hen te helpen bij hun zoekopdrachten. Veel van de tools voor het zoeken naar domeinen die wel bestonden, werden vanaf de opdrachtregel op mainframes en servers uitgevoerd.
De meeste mensen hadden geen directe toegang tot WHOIS omdat er geen WHOIS-zoekhulpmiddel beschikbaar was op de Windows- of Macintosh-computers van de meeste gebruikers. Domeinregistreerders moesten een manier vinden om klanten WHOIS-zoekopdrachten uit te laten voeren zonder software te installeren, wat leidde tot de creatie van webgebaseerde WHOIS-zoekhulpmiddelen.
De vroegste webgebaseerde WHOIS-tools haalden resultaten uit Unix-opdrachtregelprogramma's. Ze toonden de onbewerkte WHOIS-gegevens op een voor mensen leesbare maar primitieve manier. Moderne webgebaseerde WHOIS-tools zoals Whois Controle formatteren en organiseren de informatie. Dit maakt het gemakkelijker om te lezen en te linken naar andere databases. Whois Checker toont alle informatie in de WHOIS-database voor een domein of IP-adres.
Hoewel de vroege WHOIS-database alleen diende als "witte pagina's" voor internet, bieden moderne WHOIS-services veel meer informatie. De informatie wordt door registrars en registers beschikbaar gesteld met behulp van WHOIS-services, ook wel Registration Data Directory Services genoemd. Het proces waarmee al deze services met elkaar zijn verbonden, is grotendeels transparant voor de meeste gebruikers. De informatie die wereldwijd door deze services wordt bijgehouden en onderhouden, wordt de WHOIS-database genoemd.
De belangrijkste informatie in WHOIS zijn contactgegevens. Hiermee kun je contact opnemen met de persoon of personen die verantwoordelijk zijn voor een bron op internet. Iedereen die een WHOIS-zoekopdracht uitvoert, kan de informatie zien als deze openbaar is.
Soms worden directe contactgegevens niet in WHOIS opgeslagen. In deze gevallen kun je met informatie in WHOIS contact opnemen met een organisatie die weet hoe ze contact moet opnemen met de verantwoordelijke personen of die hun gegevens corrigeert. Vaak blijft de informatie privé via diensten die namens anderen domeinnamen registreren.
Veel derde partijen kunnen de WHOIS-database doorzoeken, waaronder:
Wetten en beleid beschermen de WHOIS-database tegen massale bevraging door spammers of oplichters.
De low level details van het WHOIS-protocol worden door de meeste gebruikers niet gezien. Je hoeft niet precies te weten hoe het werkt om een Whois analyse te gebruiken. Voor degenen die meer technische details willen, is een vroege specificatie te vinden in RFC 812.
Rond 1982 werd WHOIS NICNAME genoemd. Onder de motorkap functioneert het ongeveer zoals het NAME / FINGER-protocol.
De specificatie beschrijft een eenvoudige reeks waarbij eerst een niet-versleutelde TCP-verbinding tot stand wordt gebracht op poort 43. De client verzendt vervolgens een enkele opdracht, gevolgd door een regelterugloop en regelinvoer. De server retourneert een resultaat en verbreekt de verbinding.
Normaal gesproken zou de opdrachtregel gewoon de naam zijn van de bron waarvoor de cliënt details zoekt, maar veel servers accepteerden complexere opdrachtregels en leverden een helpsysteem voor het voorbereiden van meer gedetailleerde vragen.
Het protocol was zo eenvoudig dat veel gebruikers geen speciale software gebruikten om toegang te krijgen tot WHOIS, maar in plaats daarvan netwerkverbindingen met de WHOIS-servers tot stand brachten en hun opdrachten rechtstreeks naar hen intypt.
WHOIS heeft in de loop der jaren enkele verfijningen ondergaan, maar werkt nog steeds zoals het origineel zoals gespecificeerd in 1982. De meest recente specificatie is te vinden in RFC 3912.
In de begintijd van het ARPANET nam het ministerie van Defensie alle domeinregistraties voor zijn rekening. Alle WHOIS-zoekopdrachten werden afgehandeld door één server.
Toen het ARPANET het internet werd, bleef het ministerie van Defensie tot 1993 het gezag over domeinnaamregistraties behouden. De National Science Foundation vaardigde een resolutie uit waarin stond dat de registratie van internetdomeinen door de particuliere sector moest worden afgehandeld. InterNIC, een coalitie van commerciële entiteiten, werd gevormd om domeinregistraties af te handelen.
In 1999 nam ICANN de leiding over de topleveldomeinen .org, .com en .net. Ze kozen ervoor om een ​​dun WHOIS-model voor de domeinen te gebruiken. Bestaande WHOIS-software werkte niet goed met het dunne WHOIS-model; ICANN lanceerde snel een van de eerste webgebaseerde WHOIS-opzoektools, ontworpen om WHOIS-servers te selecteren met behulp van een domeintabel op het hoogste niveau. De meeste moderne WHOIS-software is op vrijwel dezelfde manier gestructureerd, maar met een veel complexere en gedetailleerdere index van WHOIS-servers.
Het aantal topleveldomeinen is de komende jaren explosief gestegen van slechts enkele naar honderden. Om een ​​WHOIS-zoekopdracht op een domein uit te voeren, moet de juiste WHOIS-server worden geïdentificeerd. Er werden geavanceerde tools ontwikkeld om door het complexe web van WHOIS-services te navigeren. Met Whois Controle kun je complexe en gedetailleerde WHOIS-zoekopdrachten uitvoeren zonder na te denken over de diepste werking van het WHOIS-protocol. Het werkt gewoon.